Był to ciepły dzień, z lasu wyszła dość wysoka, brązowowłosa dziewczyna, a obok niej stała pseudo-zebra z czymś na wzór pioruna na głowie. Niebieskooka posiadaczka brązowych włosów westchnęła, i zaczęła wdychać świeże powietrze. To Monika, trenerka Pokemonów która w wieku pięciu lat została odrzucona przez swych rodziców. Poklepała zebro-podobne stworzenie po grzbiecie.

Monika: Kolejny dzień podróży, Blitzle. To zabawne, że podróżuję już od jakichś dwóch lat a nie mam ani jednej odznaki i prócz Ciebie żadnego Pokemona. Gotowy?

Blitzle: Bliitzle! (Pewnie!)

Uśmiechnęłam się i weszłam na Blitzle'a, pomału ruszyliśmy przed siebie drogą.

Oto Samantcha, dziewczyna pochodząca z Sinnon. W końcu może wyruszyć w swą podróż, jest spakowana i wyszła już z domu. Idzie przed siebie w świat przygód Pokemon...
Popatrzyłam na mego Pokemona.

Samantcha: Też się cieszysz że wyruszamy w podróż, Riolu?

Riolu: Riol. (Tak)

Uśmiechnęłam się i pogłaskałam go po głowie.

Samantcha: To fajnie, że możemy już wyruszyć. Chodźmy, może złapiemy nowego towarzysza lub poznamy kogoś?

Riolu pokiwał głową i poszliśmy przed siebie. W oddali, dość daleko od nas zauważyłam cień dziewczyny jadącej na Blitzle.

Samantcha: Ja jestem Samantcha, ale możesz mi mówić Sam. No a to oczywiście jest mój Riolu. Miło mi.

Uśmiechnęłam się i wyciągnęłam rękę w kierunku Moniki.

Samantcha: W sumie to wcale nie najgorszy pomysł, ale najpierw chciałabym złapać jakiegoś Pokemona.

Niedaleko zauważyłam Shroomish'a. Pomyślałam: "A co mi tam, lepsze to niż nic...". Teraz zwróciłam się do Moniki.

Samantcha: Wiesz, chyba go złapię.

Kucnęłam przy Pokemonie.

Samantcha: Hej mały, przyłączysz się do mnie?

Pokemon pokiwał głową, uśmiechnęłam się i go złapałam. Wstałam z ziemi.

Samantcha: No. (...) To teraz możemy podróżować!

Wsiadłam na Blitzle'a i czekałam na rozpoczęcie podróży.